اواخر بهار بودوبرادرم چندروزی را مرخصی گرفته وشمال بود .یک روز طبق قرار قبلی به همراه ایشان ،محمد دنیادیده،هاشم فرید،خواهرزاده ام حسن بهارمست وخودم برای ماهیگیری از طریق سربالایی کوه مشرف به لات  به طرف گشت رودخان راه افتادیم .هوا خیلی گرم بود ماعرق ریزان به طرف ستیغ کوه راه افتادیم .بالای کوه که رسیدیم  مزارع گشت رودخان را از دور میدیدم .نشستیم تا استراحت کرده ،تجدید قوایی هم بکنیم.که یک لحظه محمد دنیا دیده به بهانه ای پشت درختها غیب شد .غیبت او به درازا کشید وپیدایش نشد وهرچه هم صدایش کردیم جوابی نیامدتا اینکه فهمیدیم بنا به دلایلی نامعلوم جیم شده و زده به چاک وبه گاوکوه برگشته.بنابر این ماچهارنفر از سرازیری کوههای گشت رودخان پایین رفتیم تا رسیدم به محلی به نام "سیا وند" جایی بود که درمسیر رودخانه قسمتهایی از  آب ایستاده وآرام حرکت می کردوعمیق بودمثل گودال آب بزرگ حاصل از آبشار.سیاوند هم یعنی آبگیر سیاه.ما آنجا ماندیم وشروع کردیم به صید ماهی باقلاب(قرماغ) ساعتی گذشت جز دوسه تا بیشتر نتوانستیم بگیریم.همشیره هاشم درهمان نزدیکیها خانه داشت ناهار را خانه  خواهر هاشم که دختر عمه من نیز هست میهمان شدیم .عصر مسیر رودخانه را گرفتیم به طرف بالا راه افتادیم تا جایی که دو شاخه می شد  یکی شعبه "اووَرو" ودیگری از شاخه "شووَرو" ما سمت چپی را گرفتیم و جلو رفتیم در مسیر ،در قسمتهای ی از رودخانه ماهی های غزل آلا در آب شنا میکردند.گرفتن ماهی غزل الا با قلاب معمولی ممکن نبود چون زیر آب می خوابندوحرکت می کنند بخصوص اگر آرامششان برهم بخورد.هی رفتیم رفتیم تا اینکه احساس کردیم از عصر هم گذشته وباید یا برگردیم ویا فکر دیگری بکنیم  کمی دیگر که پیش رفتیم به محلی رسیدیم که آبگیر بزرگی بود وماهی های درشت غزل آلا در ان جنب وجوش میکردند. صرف نظر کردن از آن ماهی ها مشکل بود بنابر این بار بندیل کوله پشتی هایمان را کنار سنگ بزرگی گذاشتیم رودخانه در آنجا کمی پهن بود .تنها راه گرفتن ماهی ها کم کردن جریان آب و استفاده از شگرد قدیمی روستاییان بود.جایی  که بودیم کوهستانی بود پراز درختان اربا وسیکاس کوهی وسکوت همه جارا فرا گرفته بودوجز صدای شرشر آب رودخانه ونوک دارکوبی که برتنه درختی می کوبید یا صدای کوکویی  چیزی به گوش نمی رسید.رودخانه شیب ملایمی داشت وپیشترها براثربارش شدید باران آب رودخانه به سمت دیگر منحرف شده بود.پس از مشورتی کوتاه  کار ما شروع شد چهار نفری با کنار زدن قلوه سنگهای درشت از بیست متر بالاتر از آبگیر با ایجاد جویی مسیر رودخانه را به سمت قبلی خودش منحرف کردیم البته به همین سادگی ها هم نبود وکلی کار وخستگی کشیدیم..جلوی آبگیر راهم که ماهی ها تویش بودند سنگ وچوب وعلف چیدیم تا از خروج آنها جلوگیری شود.کار که تمام شد کنار قلوه سنگ بزرگ که البته از نیش پشه ها هم در امان نبودیم آتش افروختیم وتا صبح سرکردیم.صبح هاشم از درخت" کوچی"کنار رودخانه بالا رفت وشروع کرد به بریدن وریختن شاخ وبرگ آن .ما شاخ وبرگ هارا بردیم بالای آبگیرگذاشتیم وشروع کردیم با چوبهای کلفتی که بریده بودیم به ضربه زدن وله کردن برگهای درخت کوچی. کم کم آب آبگیربر اثر شیرابه تلخ برگهای درخت کوچی  تیره شد ولحظاتی بعدماهی ها مست روی آب آمدند وهاشم افتاد به جان ماهی ها. من خسته بودم و  تماشا میکردم خلاصه آن روز یک گونی ماهی غزل آلا صید کردیم  .هاشم ماهی ها را به دوش گرفت و برگشتیم شولم.یادش به خیر.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: