بچه که بودم با پسرعموهام ول میگشتم ،بازی وبازیگوشی میکردم. با جمشید از همه بیشتر اخت بودم .خیلی باهم صمیمی بودیم .او می آمد خانه ماو من میرفتم خانه اش .یادم است یک روز تمام با جمشید در خانه اش به سر بردم .خانه ما با خانه جمشید حدود صدو پنجاه متر فاصله داشت. ماداشتیم شیطونی میکردیم ونزدیک غروب بود من هنوز با جمشید درخانه اش بودم.در ایوان خانه بودیم که زن عموم با لهجه شیرین تالشی صدام زد: محمد جان  محمد جان مادرت صدات میکنه برو خونه عزیزم، برو خونه. ومن راه افتادم ورفتم خونه خودمون .نمی دانم چرا اون صداهنوز در یاد وخاطرمه؟ نمیدانم. دست روزگار جمشید را دوسال پیش از ما گرفت ورفت پیش خدایش. وامروز مادرش که زن عمویم باشد در بخش سی سی یو بیمارستان گلسار درکما فرو رفته ونفسهای آخرش را میکشد. شاید فردا آخرین روز حیاتش باشد ، شاید. هنوز جمشید وآن غروب،آن زن عمو و آن صدا وآن رفتن به خانه یادم است. گویی همین دیروز بود؟! ای روزگار بی وفا چه زود میروی و میگذری؟

نظرات شما عزیزان:

بهارمست

ساعت19:18---16 فروردين 1393

سلام دايي جون.


دل سنگ روزگاررا رحمي نيست


اين قلب مهربان ومثال شيشه ي ادمي است كه هرلحظه در تيررس سنگ بي رحم روزگاراست


ما ادما مي آييم ومي رويم وهرباريكي ازما هدف تير زمانه مي شويم . اين بازي بازيه زمانه وروزگاراست وگريزي از ان نيست.





خداوند به شما وخانواده گراميت سلامتي وعمربا عزت بدهد ان شاء الله



<img src="http://loxblog.com/images/smilies/smile%20(9).gif" width="18" height="18"><img src="http://loxblog.com/images/smilies/smile%20(13).gif" width="18" height="18">

بهارمست

ساعت19:17---16 فروردين 1393

[وب سایت]

سلام دايي جون.
دل سنگ روزگاررا رحمي نيست
اين قلب مهربان ومثال شيشه ي ادمي است كه هرلحظه در تيررس سنگ بي رحم روزگاراست
ما ادما مي آييم ومي رويم وهرباريكي ازما هدف تير زمانه مي شويم . اين بازي بازيه زمانه وروزگاراست وگريزي از ان نيست.

خداوند به شما وخانواده گراميت سلامتي وعمربا عزت بدهد ان شاء الله

روزهای...

ساعت14:06---14 فروردين 1393

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: