کی تحملشو داره ؟ اصلا کی باورش میشه یکی مریض بشه دو سال خانه نشین بشه تازه تا کلاس پنجم ابتدایی درس خونده باشه بعد یه دفعه بلند شه بگه آهای مریضی آهای موانع برید کنار وبعدش سه سال تمام  وهر سال نه ماه یعنی 800روز را هر روز22کیلومتر(جمعأبیش از 17000کیلومتر!) پای پیاده از کوهها دشتها رودخانه ها باتلاقها و در تیر رس حیوانات درنده وچرنده وعبور از پلهای چوبی با عرض بیست سانت بدون دسته!و با گوشهایی که با او قهرند! هی برود و برود و برود تا به مدرسه برسد تا یک مقطع از تحصیلاتش یعنی راهنمایی تحصیلی را بگذراند .اصلا خواننده عزیز تو جای من بودی در آن سالها چی کار می کردی داداش ،آبجی ادامه می دادی ؟ من دادم به خدا خسته شدم ولی از پا نیفتادم که هیچ، خم به ابرو هم نیاوردم .متوجه ای بعدش دوسال آخر دبیرستان را رتبه اولی بگیرد بعدش بعدها!به دانشگاه هم برود وفارغ التحصیل شود.اگر امروز سرو سامانی دارم به خاطر همان سختی هاست البته نه میلیونرم ونه هیچر!بلکه یه کارمند م نه وکیلم نه وزیرم نه به گیسویی اسیرم من فرزند روستای شولمم وبه آن افتخار میکنم افتخار میکنم در جوانی عوض استادیوم لب رودخانه شولمروار با بچه های شولمروار و گاوکوه مسابقه فوتبال می دادیم .در حیاط خانه پدری مان در لات شولم هر روز تمرین فوتبال و والیبال می کردیم و............ اگر شما هم مشکل و مانعی را جلو راهت می بینی اهمیت نده بشکن سد هارو برو جلو.قابل توجه بچه مامانهای امروز که برای پانصد متر فاصله خانه تا مدرسه اگه سرویس نباشه مریض میشن.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: