دکان محقر ومتروکی در نبش ابتدای جاده کوچکی که به طرف پارنَ چَرَه می رود خودنمایی می کند .برای نسل امروز شولم شاید این دکان کوچک ناشناخته و بی اهمیت جلوه کند ولی آنهایی که در دهه چهل و پنچاه و اوایل دهه شصت  این روستا زندگی می کردند دکان سید عبدالله موسوی(مرحوم) جزعی از فرهنگ تجاری ! شولم بود در این دکان کوچک مایحتاج ضروری مردم به فروش می رسید دراوایل دهه پنجاه بیشتر روستاییان وقتی نیازمند وسیله ضروری می شدند در قبال پرداخت تهاتر یعنی دادن مثلاٌ دو تا تخم مرغ ، یک بسته کبریت می گرفتند و یا یک کاسه برنج مقداری نمک دریافت می کردند .اهم کالاهای این مغازه را نمک ، شیشه وفتیله چراغ نفتی معمولی یا گرد سوز، شیشه وفتیله فانوس ، باطری ،لامپ چراغ قوه،قند،شکر،کبریت، نفت،روغن کرمانشاه،روغن نباتی قو،تیغ دوسوسمار،سغز(وینجَ) ،آدامس خروس نشان،سیگار اشنو بدون فیلتر،سیگار هما، (که روستاییان به این سیگارها پاپروزمی گفتند)تشکیل میدادکه بعدها،دفترکاهی، مداد،پاککن ومدادتراش نیز به آن اضافه شد.دراین دکان به روستاییان چای هم داده میشد. اما شبهای بهار وتابستان دکان سید عبدالله پاتوق فندق بازها بود بزرگترها وفندق بازها دورهم جمع می شدند بازی به این شکل بود که دربین جمع به نوبت یک نفر به عنوان زننده باقی می ماند و بقیه هرنفر یک مشت فندق در دستش مشت می کرد بدون اینکه تعداد آن فهمیده شود.آن وقت همه مشتهای بسته شان را جلو میآوردند و منتظر زننده می ماندند بعد زننده، یک یا دو عدد فندق بدون اینکه دیگران ببینند برمی داشت بعد ازبقیه میخواست مشتهایشان راباز کنندوفندقهایشان را بشمرند که یا تعداد زوج در می آمد ویا فرد آنوقت خودش مشتش را باز میکرد اگر زوج بود فندق مشتهایی را که زوج داشتند برمی داشت ولی آنهایی که فرد داشتند معادل تعدادفندقهایشان طلبکار می شدند و زننده که از زوجها برده بود به فردها می باخت وباید معادل مشت هرکدام از فردها به انها فندق می داد خوش شانسها آخر شب با یک پاکت فندق ترد وخشک به خانه بر می گشتند. یادش به خیر.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: